Hikaye: Karga ile Kartal

Bir varmış, bir yokmuş. Kasabanın birinde iki arkadaş varmış. Kartal ile Karga… Kartal ve Karganın yedikleri  içtikleri ayrı gitmezmiş. Hiç mi hiç kavga etmezlermiş. Ta ki o güne kadar…

“Karganın çirkin mi çirkin, inatçı mı inatçı bir sevgilisi varmış.Karganın anasından emdiği sütü burnundan getiriyormuş. Karga onun için elinden geleni yapıyormuş fakat, sevgilisine yaranamıyormuş. Bunu gören Kartal, dostu Karga için çok üzülüyor, fakat elinden hiç bir şey gelmiyormuş.Gel zaman git zaman Karga artık bu strese dayanamamış ve hasta olmuş. Haftalarca kendine gelememiş. Bunu gören Kartal o kadar üzülmüş ki ne yapacağını bilememiş ve bir anlık öfkeyle Karganın sevgilisini bir çırpıda boğmuş. Bir mezar kazmış ve gömmüş. Kartal bu yaptığından çok mutlu olmuş. Çünkü, artık dostu Karganın üzülmeyeceğini ve mutlu olacağını düşünmüş.

Haftalar sora Karga uyanmış ve sevgilisini aramaya başlamış, fakat bulamamış. Dostu Kartala sevgilisini görüp görmediğini sormuş. Kartal olanları memnun bir şekilde anlatmış. Fakat Karga o kadar kızmış ki bu duruma, Kartalla olan dostluğunu bitirmiş. Bu iki dost uzun bir süre görüşmemişler.

Karga sevgilisinin yasını tutarken büyük bir hastalığa yakalanmış. Karganın hastalandığını duyan Kartal hemen Karganın yanında koşmuş. Yaptığı için özür dilemiş ve ” Dostum o kadın sana eziyet ediyordu. Seni çok üzüyordu. Neden arkasından  yas tutup kendine zarar veriyorsun?” demiş. Bunu duyan Karga sitemli gözlerle: ” Evet, beni çok üzüyordu. Yaptığım onca şeye rağmen, onu hiç memnun edemedim. Belki onun yüzünden hasta oldum. Haklısın ama, ben onu seviyordum. Onu olduğu gibi tüm aksi yanlarına rağmen seviyordum. Sevmek öyle bir şey ki dostum; ölümüne sebep olsa bile onsuz olamazsın. Sen sen ol sevdiğine sahip çok.” demiş ve son nefesini vermiş.

Bu sözleri işiten Kartal yaptığı hatayı anlamış ve Kargayı sevgilisinin yanına gömmüş. Dostunun anısına, bir gün dostu gibi hiç bir şey beklemeden seveceğine söz vermiş.