Koleksiyonculuk

Çocukken bir takım şeyleri biriktirmeyi çok severdim; renkli küçük taşları biriktirirdim. Daha sonra taşları kartonlara yapıştırır duvara asardım. Yılların geçmesiyle taşların yerini, bilyeler(misket) aldı. Bilyelerin bazıları diğerlerine göre daha küçük ya da daha büyük olur ya da içindeki renkleri  farklı olurdu. Ben de onları diğerlerinden ayırırdım. Futbolcu kartlarının çıkmasıyla da her çocuk gibi futbolcu kartı biriktirmeye başladım. 90’larda çocuk olanların hemen hemen hepsi biriktirmiştir değil mi? Bir ara da kartpostal biriktirdim. Çeşit çeşit kartpostal… Her gittiğim yerden alırdım. Hala dururlar bir köşe de. Ama kartpostal biriktirmeyi bıraktım.

  En güzeli de taso biriktirmekti sanırım. Ah neydi bizim çocukluğumuzdaki taso merakı. Cipslerin içinden çıkan tasolar ne de çok mutlu ederdi bizi. Sanki gömü bulduk da zengin olduk. Hele bir de bazı tasolar nadir bulunurdu. O nadir çıkan tasolardan bulduk mu gel keyfim gel. Hava atarsın çocuklara, gözün gibi bakarsın o tasoya. Taso koleksiyonum da duruyor, hala. Keşke pokemon tasoları tekrar çıksa cipslerden. Gider yine alırız değil mi 90 çocukları? (görsel:frmtr.com)

  Uzun bir süredir de para biriktiriyorum. Böyle deyince biraz komik oldu sanırım:) Eski paraları biriktiriyorum, ya da yabancı. Babamın da para koleksiyonu var, belki ondan sevmişimdir para koleksiyonunu. Belki çok büyük değil koleksiyonum ama toplamaya devam ediyorum. Yabancı ülkelere giden tanıdıklarımdan da koleksiyonuma para istiyorum. İleride belki daha da büyütürüm para koleksiyonumu. Çocuklarıma bırakırım en azından hatıra olarak.

  Nedense bir şeyleri biriktirmeyi çok seviyorum. Belki eğlenceli zaman geçirdiğimden belki de yalnızlığımı biriktirdiğim eşyalarla paylaştığımdan. Sebebi her neyse önemli değil zaten. Sizin biriktirdiğiniz bir şeyler var mı? Varsa benimle paylaşabilirsiniz.